Τα μανουάλια είναι κατασκευασμένα από ορείχαλκο γυαλισμένα με ειδικό βερνίκι.

Ένα κερί (του μακαριστού Καστορίας Σεραφείμ)

Τι σημασία έχει στην Ορθόδοξη λατρεία μας και στην πνευματική μας ζωή το άναμμα ενός κεριού; Το παρατηρούμε συχνά πυκνά στους μικρούς και τους μεγάλους Ναούς. Το βιώνουμε στην εκκλησιαστική μας παράδοση, αιώνες τώρα. Mας το θυμίζουν Πατέρες της Εκκλησίας, όπως ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, που αναφέρει πως αυτοκράτορες, κληρικοί και λαϊκοί, συνόδευαν με αναμμένες λαμπάδες τα λείψανα των Μαρτύρων και Αγίων της Πίστεώς μας. Το βλέπουμε στη ζωή των Αγίων μας.Απλά, αγαπητικά, θυσιαστικά, σαν ένα μικρό παιδί που απευθύνεται προς τον πατέρα, να απευθύνονται κι εκείνοι στον Επουράνιο Πατέρα. Να ανάβουν κεριά μπροστά στις εικόνες των Αγίων και να παρακαλούν το Θεό με υψωμένα τα χέρια τους για τη σωτηρία όλου του κόσμου.Ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, άναβε κεριά μπροστά στην εικόνα της Παναγίας. Ο παπα-Δημήτρης ο Γκαγκαστάθης από τα Τρίκαλα, στους Ταξιάρχες. Οι Γέροντες Αμφιλόχιος της Πάτμου, Φιλόθεος της Πάρου, Ιάκωβος του Οσίου Δαυίδ και άλλοι πολλοί στο ίδιο μήκος κύματος. Ο Γέροντας Παΐσιος άναβε κεριά σε έναν τενεκέ από άμμο, στο μέσο του ναΐσκου του κελιού του και προσευχόταν για αναγκεμένους αδελφούς του. ‘Ελεγε χαρακτηριστικά : «Το κερί το παίρνει ο Άγιος στο όνομα του οποίου το ανάβουμε και το προσφέρει στο Θεό και δέεται για τη δική μας σωτηρία».Ο Μακαριστός Πατριάρχης Αθηναγόρας κάθε μέρα κατέβαινε στον Πατριαρχικό Ναό και άναβε τρία κεριά μπροστά στις Ιερές Εικόνες και μονολογούσε : «Ένα για την Πόλη, ένα για το εμπιστευθέν ποίμνιο, ένα για τους κεκοιμημένους μου».Το ίδιο κάνει και ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, όπου κι αν βρίσκεται, σε οποιοδήποτε τόπο, σε οποιοδήποτε Ναό, η προσευχή του, ο ασπασμός του στις Ιερές Εικόνες (και μάλιστα όταν φεύγει από την Πόλη για ένα ταξίδι), θα συνοδεύεται με το άναμμα των κεριών και την εκζήτηση του Θείου Ελέους. Ρώτησα κάποτε τον Μακαριστό Γέροντα του Μακρινού Δαμασκηνό, έναν πνευματικό αετό του πνεύματος, τι σημαίνει το άναμμα ενός κεριού και μου απήντησε χαρακτηριστικά : «Είναι η ζωντανή παρουσία μας μπροστά στο Θεό. Η συνομιλία μας με το Θεό».Έτσι το άναμμα ενός κεριού μπορεί να έχει εξελιχθεί σε ένα στερεότυπο τυπικό, όμως δεν στερείται ορθόδοξης ομολογίας, κινήσεως προσφοράς προς το Θεό, ευχαριστίας για την εκπλήρωση ενός αιτήματος, θερμής προσευχής και μάλιστα με τη μνημόνευση των ονομάτων των οικείων μας. Και ακόμη ένα κερί για τους κεκοιμημένους μας, διότι έχουν και αυτοί θέση και μερίδιο στην προσευχή μας και τη Θεία Λατρεία.Άκουσα παραγγελίες από τα στόματα Αγίων ανδρών και γυναικών λίγες στιγμές πριν από το τέλος τους : «Να έρχεσαι στον τάφο μου να μου ανάβεις ένα κερί, να με θυμάσαι, να με μνημονεύεις». Αυτό μου παρήγγειλε και ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σεραφείμ : «Να ανάβεις ένα κεράκι για την ψυχή μου και να με μνημονεύεις στην Ιερά Πρόθεση».Το άναμμα ενός κεριού δεν στερείται ακόμη και πνευματικών νοημάτων. Η φλόγα του, μάς υπενθυμίζει τη φωτεινή ζωή μας καθώς και τη θερμότητα της Πίστεώς μας. Το φώς του, μάς φανερώνει το μοναδικό φως του κόσμου που είναι ο Χριστός και μας παρηγορεί στα σκοτάδια των θλίψεων, της απελπισίας, του ψεύδους και των ψευδαδέλφων που προκλητικά και ασφυκτικά γεμίζουν την κοινωνία μας. Ακόμη και το σβησμένο κεράκι στο μανουάλι έρχεται να μάς υπενθυμίσει πως μάς χρειάζεται η κάθαρσις από τα πάθη, πως δεν πρέπει να αναβάλλουμε την πνευματική μας ανάπλαση.Όταν ακόμη βλέπουμε ένα σβησμένο κεράκι κι αυτό έχει το δικό του μήνυμα. Ότι θα πρέπει να σκεφτόμαστε την πνευματική μας φτώχεια, την αμαρτία που γεμίζει το χώρο της ψυχής και το πνευματικό σκοτάδι στο οποίο βρισκόμαστε. Έρχεται να μας πει πως θα πρέπει να αγωνιζόμαστε για κάτι το καλύτερο.